என் தந்தை

ஆறுதலாய் நீ இருந்தாய்
அழகான பலகோடி

கனவுகளும் நீ தந்தாய்

கச்சிதமாய் வாழும்

கலையினையும் கற்றுத்தந்தாய்

காரிருளை அகற்றும் அந்த

கதிரவனையும் நீ வென்றாய்

கடமைக்காய் அவ்விருலிலே நீ நடந்தாய்

கடமைமுடிந்து திரும்பும் உன்னை

அடிவாநிளிருந்த அந்த

கதிரவனே கண்டு வியந்தான்

தன்துயர் மறைத்து

தவறாது நீ உழைத்து

தன்குடும்பன்தனை காத்து

ஊரார் மத்தியில் உயர்த்து வாழ

மருவுலகிலும் மகத்துவம் பெற்றிட

உன்னை நீ அர்ப்பணித்து

எம்மை நீ வளர்த்தாய்

கொடிய வறுமையிலும்

கொட்டிய அந்த செளுமையிலும்

கொள்கையோடு நீ இருந்தாய்

அந்த கொள்கையின் உறுதியிளே

உன்பிள்ளைகளையும் உருவாக்கினாய்

தயக்கமே இன்றி உன்

தவறுகளை ஏற்றுக்கொள்வாய்

தவரியவர்களையும் தட்டிக்கேட்பாய்

தப்பு செய்பவனையும் எதிர்த்து நிற்பாய்

அவ்வண்ணமே எம்மையும் வார்த்தேடுத்தாய்

உன்னுடல் வருந்தினாலும்

உன்பிள்ளை சிரிப்பில்

சுகம் கண்ட நீ

என்னுடல் வருந்தாமலே

வாழ வழிவகுத்த தந்தாய்

பலகோடி பாடுபட்டு

பக்குவமாய் கரை சேர்த்து விட்டு

பாரினிலே நாம்

தடம்பதிக்கும் போது

தவறிவிட்டாய்

நீ எம்மை பிரிந்துவிட்டாய்

உன்கனவு நனவானது

என்னினைவு கனவானது

கடமையையும் தாண்டி

காரியம் செய்தாய் நீ

இருந்தும்

உனக்காக என்ன புரிந்தான்

இந்த பாவி இப்புமியிலே

இறையடி சேர்ந்த உனக்காக

இரஞ்சுகின்றேன்

சுவனத்தையே பரிசாக

வேண்டுகின்றேன்

அங்கும் உன்னைக்காண

நாடுகின்றேன்

அதற்காகவே இன்று

உயிர் வாழுகின்றேன்